Edgar Cayce
Onu anlatan sekiz kitap Amerika’da iki milyonun üstünde satış yaptı. Başka kitaplarda da yaşamına ve hünerlerine bölümler ayrıldı. 1900’den günümüze kadar bir çok gazete ve dergide ona yer verildi. Onu bu denli özellikli kılan şey ne idi? Onun özellikleri biraz da insanların bakışına bağlıdır. Birçok çağdaşı “Uyuyan Kahin”i yetenekli bir profesyonel fotoğrafçı olarak tanır. Başka bir grup, özellikle çocuklar, ona sıcak ve dost bir öğretmen olarak hayrandır. Kendi ailesi ise, harika bir eş ve baba olarak…Bazıları içinse, o tümüyle değişik bir insandı; binlerce insanın tanıdığı, ruhsal yetenekleri olan, yaptığı yardımlardan minnet duyulan bir insan… Gerçekten de bazıları, herşeylerini kaybetmiş gibi göründüklerinde, hayatlarını “değiştiren” ya da “kurtaran” olarak gördüler onu. O bir tıbbi teşhis koyucu, geleceği okuyucu ve derin bilgilerin sunucusuydu.Haziran 1954’de, Chicago Üniversitesi onun yaşamını ve yaptıklarını konu alan bir doktora tezini kabul etti. Yazarı tezde ondan “inançlı kahin” olarak söz etti.

Daha çocukluğunda, 1877 Mart’ında doğduğu Kentucky’deki bir çiftlikte, beş duyunun dışına taşan algılama yetenekleri gösteriyordu. Altı ya da yedisinde ölmüş olan bazı yakınlarının vizyonlarını gördüğünü söylerdi. Ana-babası bunu yalnız bir çocuğun aşırı faal hayal gücüne verdiler. Daha sonraları okul kitaplarının üzerine başını koyup uyuduğunda, sayfaları belleğine alıveriyordu. Ne var ki bu yeteneği zamanla kayboldu ve çalışma hayatına atılmadan önce, ancak yedi yıl okuyabildi.

Yirmibirinde bir toptancı şirketin satış elemanıydı. O sıra geçirdiği gırtlak adalesi felci sağlığını ve sesini kaybetme tehlikesini getirdi. Doktorlar bu durumun fiziksel sebebini bulamadılar, hipnoz denendi, ne var ki, bu da sürekli bir iyileşme sağlamadı. Son çare olarak Edgar bir arkadaşından, ona çocukken okul kitaplarını ezberlemesini sağlayan hipnotik uykuya sokmasını rica etti. Arkadaşı kendisine gereken telkini yaptı. Edgar, transa girdi ve şaşırtıcı bir şey oldu: Hastalığını ve sebeplerini anlatıyordu!.. Kendisi için meditasyon ve paslarla tedaviyi önerdi. Ve gerçekten de kısa sürede iyileşti, sesi ve sağlığı düzene girdi.

Olay çevresinde yankılar uyandırmıştı. Bir grup doktor onun bu ayrıcalıklı yeteneğinden yararlanıp ondan kendi hastaları için de teşhis istediler. Teşhis ve tedavisi, her zaman olumlu sonuçlar veriyordu. Sonradan Cayce için gerekli olanın yalnızca hastanın adı ve adresi olduğu farkedildi. Nerede olursa olsun, hastayla sanki odasındaymışçasına kolayca bağlantı kuruyordu. Hastayla ilgili başka bilgilere gerek duymuyordu. (Bu yolla, 43 yıllık bir dönemde 8 binden fazla hastayı tedavi ettiği belirtilmektedir.) O günlerde genç bir doktor Boston Klinik Araştırma Kurumu’na onun teşhis ve tedavi yöntemi üzerine bir rapor sundu. Ve 1910 Kasım’ında The New York Times (Amerika’nın en ünlü gazetelerinden biri) iki sayfasını ona ayırdı. O günden sonra da ünü hızla yayıldı, bütün ülkeden dertli insanlar bu “mucize insan”in yardımını istediler.

Cayce’in bir diğer paranormal yeteneği, ‘postkognisyon’ (kişinin geçmişte kendisinin bulunmadığı bir olayı algılaması) medyumluğuyla kendini göstermiştir. Bu yeteneğiyle gerek dünyanın Atlantise kadar uzanan gizemli geçmişini, gerekse kişilerin geçmiş yaşamlarını açığa çıkartmıştır. Bu yolla hastaların psikolojik rahatsızlıklarının çoğunun geçmiş yaşamlarından kaynaklandıklarını saptamış ve tedavi edilmelerini sağlamıştır. Cayce, gerçekleşen kehanetleriyle, aynı zamanda bir ‘prekognisyon’ medyumu olarak da ün yapmıştır. (Gerçekleşen kehanetlerinin bazıları, büyük depremlere, uzay yolculuğu kazalarına ve AIDS hastalığına ilişkin kehanetlerdir.)

Edgar Cayce 3 Ocak 1945’de Virginia’da öldüğünde, arkasında, altmış binden çok insan üzerine, kırk üç yıllık bir dönemi kapsayan, on dört binden çok döküman bıraktı. Bu dökümanlardan “okumalar” olarak söz edilir. “Okumalar” tek insandan çıkmış, en geniş ve en etkileyici ruhsal algılama kayıtlarıdır. İlgili kayıtlarıyla, bildirilenler ve raporlar binlerce ana konuya ayrılmış, psikologların, öğrencilerin, yazarların ve araştırmacıların inceleme ve araştırmalarına sunulmuştur. Bunun için 1932’de A.R.E (Araştırma ve Aydınlanma Birliği) adli bir vakıf kuruldu. (Vakfın adresi: Association for Research and Enlightment, Inc., P.O. Box 595, Virginia Beach, Virginia 23451) Vakıf açık bir araştırma topluluğu olarak, bilgileri, araştırma ve deneyleri endeksleme ve kataloglamasını hala sürdürmekte, konferans, seminer ve kurslar düzenlemektedir.

(27)